‘Zwarekousenkerk’ verhaalt over Jikke en haar volwassen autistische zoon Jop.
Een meeslepend verhaal over anders-zijn, elkaar en het verleden begrijpen en loslaten. Tijdens een lange wandeling praten Jikke en Jop over van alles. De tocht brengt hen dichter tot elkaar. ‘Streepjesdag’ en ‘biddag’ zullen elkaar raken.
“Ik was bang voor de luchtroosters in de gang tussen het kleedhok en het bad waar ik zwemles had. Daar moest ik doorheen lopen om te leren zwemmen. Er was geen andere weg naar het bad zei de juffrouw. Ze werd boos als ik hard schreeuwde in de gang om de luchtroosters niet te horen.”
Het thema boeit mij, de titel en de cover eerlijk gezegd minder. De titel impliceert dat het een boek is over een streng geloof en de cover inspireert mij niet werkelijk. Maar enfin, vooral dat laatste is een kwestie van smaak.
“Ik heb verdriet. Om het verdriet goed te kunnen zien, kijk ik naar de Oost-Indische kers die geboren is uit een dik zaadje. Het is hem niet gelukt om bloemen te krijgen, de groene bladeren liggen vol met ronddraaiende tranen van ochtenddauw. Ochtenddauw is een ‘verdrietwoord’ dat ervoor zorgt dat het gras zo nat wordt als de huilwangen van een baby.”
‘Zwarekousenkerk’ verrast mij overigens aangenaam. Een mooi boek dat op indringende wijze verslag doet van de gesprekken die Jikke en haar autistische zoon Jop tijdens een wandeling met elkaar hebben. De twee delen allerlei ervaringen met elkaar. Elk vanuit een ander perspectief. De wijze waarop de pure zienswijzen van Jop door de auteur worden beschreven, raakte mij. Moeder Jikke deelt vooral ervaringen uit haar eigen jeugd met haar zoon en daar komt inderdaad het strenge geloof binnen het zwaar gereformeerde gezin om de hoek kijken.
“Ik loop naar mijn kamer om onze zondagse jurk en schoenen uit de kast te pakken. Als moeder in zo’n bui is, kan ik beter niks zeggen, anders krijg ik klappen. Soms vraagt ze vader om mij een echt pak slaag te geven, daar is ze zelf niet sterk genoeg voor.”
De diepe liefde en genegenheid tussen moeder en zoon worden door Gunter prachtig weergegeven. Geen vals sentiment, maar puur en transparant. De schrijfstijl en taalbeleving van de auteur zijn fraai en verzorgd en dat veroorzaakt met name dat haar boek raakt daar waar het bedoeld is. De, in het boek opgenomen tekeningen van Jop, brengen zijn ervaringen dichterbij.
Een mooi boek!
Over de auteur
Taal is de passie van Joke Gunter. Een mooi verhaal of gedicht maken met woorden die raken, daar geniet zij van. Ook leest zij graag de verhalen van anderen. In mei 2015 kwam haar novelle ‘Tien’ uit onder het pseudoniem Jikke de Jager. Een debuut waarmee een droom werkelijkheid werd.
Uitvoering
Precious Uitgeverij
ISBN10 9082652900
ISBN13 9789082652901
Paperback, 148 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.