We weten allemaal wie hij is, de man die wordt verdacht van een verschrikkelijke misdaad. Het monster. Maar wie is de vrouw die zich aan hem vastklampt op de trappen van de rechtbank?
Het leven van Jean Taylor is geruststellend gewoontjes. Mooi huis, plezierige baan, knappe echtgenoot. Totdat haar man Glen van een gruwelijke misdaad wordt verdacht. Maar nu is Glen dood en is ze vrij om háár verhaal te vertellen. Jean Taylor gaat ons alles vertellen wat ze weet…
Visie van de recensent
Jawel, ‘De weduwe’ is een debuut… Dat feit wekt zonder meer verbazing want ‘De weduwe’ is wat mij betreft een psychologische thriller van niveau. Barton hanteert een uitzonderlijke schrijfstijl waardoor het verhaal onder je huid gaat zitten en daar blijft kriebelen tot je de laatste bladzijde hebt gelezen.
“De ruzie eindigde ermee dat hij de deur achter zich dichtsloeg en naar bed ging, in de studeerkamer, weg van mij. Ik herinner me nog hoe ik als verdoofd onder aan de trap stond. Wat was hier aan de hand? Wat was er gebeurd? Aan wat het voor ons te betekenen had, dacht ik liever niet.”
Natuurlijk helpt het dat Barton een royale ervaring heeft in het verslaan van misdaadzaken, maar niet elke (misdaad)journalist heeft het in zich om dan ook zo’n meesterlijke roman af te leveren. Gedurende het verhaal ziet Barton zelfs kans om haar lezers een aantal keer aan het twijfelen te brengen. Is de gedoodverfde dader dan toch misschien niet de schuldige?
“We zijn ons te snel op Taylor gaan concentreren, zei hij tegen brigadier Salmond. Het kostte hem behoorlijk wat moeite om dit toe te geven, maar het was niet anders. Laten we opnieuw kijken naar de dag dat Bella verdween.”
De personages wekken bij mij diverse emoties op. Vooral bij Jean, waarmee ik mij deels kan identificeren, voel ik de behoefte haar te zeggen toch vooral haar meegaande wijze van handelen te laten varen en stelling te nemen jegens haar manipulatieve echtgenoot.
“Maar deze keer begon Glen tegen me te schreeuwen omdat ik in zijn ogen te laat was, vreselijke woorden die hij praktisch naar me spuugde, onaangename, smerige woorden. Woorden die hij normaal gesproken ooit gebruikte. Alles was fout. Hij vulde de keuken met zijn beschuldigingen, met zijn woede.”
Wanneer personen in een boek gevoelens en emoties bij je opwekken, dan zijn ze gruwelijk goed en geloofwaardig gekarakteriseerd en dat is zeker het geval in ‘De weduwe’. Barton ziet bovendien kans om de beide verhaallijnen uiteindelijk kundig samen te laten komen.
“Hij zei tegen me dat hij het vreselijk vond om ernaar te kijken, maar dat iets in hem ervoor zorgde dat hij toch steeds meer wilde. Volgens hem was het een soort ziekte. Kon hij er niets aan doen. En hij gaf mij de schuld.”
Kortom, ‘De weduwe’ kwalificeer ik als psychologische thriller van formaat. Ik vind het nauwelijks voor te stellen dat het een debuut betreft en zie uit naar het volgende boek van deze auteur.
Over de auteur
Barton werkt samen met journalisten over de hele wereld en leidt ze op. Ze heeft onder andere bij de Daily Mail, de Daily Telegraph en de Mail on Sunday gewerkt, waar ze tijdens de British Press Award de prijs voor Verslaggever van het Jaar won. Ze is geboren in Cambridge en woont tegenwoordig in het zuidwesten van Frankrijk. ‘De weduwe’ is het thrillerdebuut van Barton.
Uitvoering Uitgever: The House of Books
Paperback, 368 pagina’s
ISBN10 :9044348221
ISBN13 :9789044348224