“De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.” Dit is een van de meest beroemde uitspraken van Mohandas Karamchand Gandhi. De, op 2 oktober 1869 in Porbandar geboren Indiaas politicus, was in mijn beleving een van de meest rechtschapen, bescheiden en wijze mensen ooit.
Vrijwel zijn hele leven heeft Gandhi zich ingezet voor de Indiase bevolking. Hij werd leider van de Indiase onafhankelijkheidsstrijd en was een van de grondleggers van de moderne staat India en voorstander van actieve geweldloosheid als middel voor revolutie.
Gandhi geloofde in de geweldloze strijd. Hij heeft zijn ‘volgelingen’ altijd voorgehouden: ‘Als er onrecht is dan moeten wij ons ertegen verzetten. Maar niet met geweld. Want niet de mensen zijn onze vijanden, maar hun verkeerde gedachten. Daartegen moeten wij ons verzetten. Met geweld kun je een ander niet overtuigen. Geweld roept alleen maar geweld op. En je wordt er zelf geen beter mens van.’
Het laat zich raden dat lang niet altijd zijn roep om geweldloosheid gehoor kreeg. Gandhi gaat twee keer in hongerstaking om zich te verzetten tegen het geweld dat –ondanks zijn herhaalde oproepen- toch plaatsvindt.
Op 12 juni jl. werd de film over het leven van Mohan Gandhi weer op televisie uitgezonden en opnieuw was ik diep onder de indruk en opnieuw vroeg ik mij af…wat hebben wij in hemelsnaam geleerd?