In ‘Terreurcode Wit’ vertelt Walsh het verhaal over een radicaliserende jonge moslim. Ogenschijnlijk is hij een uitstekende MBO-stagiair in een multicultureel ouderentehuis, innerlijk is hij geradicaliseerd. Door de extra begeleiding die hij van het ROC krijgt, voelt hij zich minderwaardig.
Hij maakt deel uit van de internationale terreurbeweging ‘De Dageraad van de ware Islam’, de enige plek waar hij zich werkelijk serieus genomen voelt. De Dageraad heeft een nieuw wapen ontwikkeld, een klein gifbolletje dat een reukloos gas verspreidt. Het doel is om hiermee op grootscheepse schaal aanslagen te plegen om de westerse wereld te ontwrichten en een Groot Islamitisch Rijk te stichten.
Ondanks het feit dat de stagiair gescreend is door de AIVD, blijft hij onder de radar. De Dageraad is een gelegenheidscoalitie aan gegaan met de real-IRA. Een contactpersoon zal het gifbolletje testen. Dit mislukt echter. Zij wordt ontvoerd door de Israelische Mossad en kiest er voor om de Mossad van vitale informatie te voorzien en een nieuw leven te beginnen in Israël. Inmiddels is de gifbol al met succes toegepast. Terreurcode wit wordt ingevoerd.
Visie van de recensent
Wat een veelzijdigheid herbergt Hannah Elisa Walsh. Ik kan uitsluitend respect opbrengen voor een vrouw die –ondanks haar slechtziendheid- beeldend kunstenaar en auteur is..
“Het was alsof de kust van Nederland door een gat in het wolkendek onder haar weggleed.”
Met ‘Terreurcode wit’ levert Walsh een akelig realistisch verhaal af. In het boek lopen diverse verhaallijnen door elkaar die de auteur op subtiele wijze samen laat vloeien. ‘Terreurcode wit’ is een boeiend boek dat nuance aanbrengt in de discussie rondom de radicalisering van moslimjongeren. Het toont bovendien aan dat het kwaadwillende groeperingen nog altijd lukt om ongemerkt hun terroristische acties voor te bereiden en tot uitvoering te brengen.
“Ze voelde een mengeling van blinde haat, onderdrukte woede, maar ook een soort medelijden met Ann, de vrouw die straks te dik was voor een normale afmeting doodskist.
Walsh weet deze zware onderwerpen op een zeer realistische wijze voor het voetlicht te brengen en zet je als lezer flink aan het denken. Niet alleen over de radicalisering van moslims in het algemeen, maar zeker ook over het MBO als mogelijke broedplaats van maatschappelijke problemen.
“Ik droom steeds maar weer over een man die in elkaar zakt. Soms zie ik bloed uit zijn rug stromen, soms zie ik een jongetje naast hem staan.”
Tenslotte gaat de auteur het niet uit de weg om de rol van de media, die met regelmaat angst- en haatgevoelens voeden, aan de kaak te stellen.
Walsh heeft het dapper aangedurfd om deze gevoelige onderwerpen te gebruiken voor haar boek en ik kan niet anders zeggen dan…respect daarvoor.
Over de auteur
Hannah Elisabeth Walstra (pseudoniem: Hannah Elisa Walsh) wordt in 1958 in Friesland geboren. Ze volgt een docentenopleiding en kiest daarna voor de kunstacademie (schilderen en monumentale vormgeving). Als docente geeft ze les in (cultuur)geschiedenis, aardrijkskunde, persoonlijke en maatschappelijke vorming en esthetische vorming.
Daarnaast ontwikkelt zij verschillende cursussen en workshops en exposeert met regelmaat in binnen- en buitenland. Walstra woonde en werkte in landen als Ierland, de Verenigde Staten en Frankrijk. Tegenwoordig is haar thuisbasis in Friesland of de Algarve, Portugal.
Walsh is slechtziend is en heeft er derhalve voor gekozen haar boek in een groot lettertype te publiceren.
Uitvoering
Uitgever Brave New Books
Paperback, 329 pagina’s
ISBN10 9402134441
ISBN13 9789402134445
Hallo Hanneke
Heel erg bedankt dat je de moeite nam om mijn boek te lezen en deze recensie te schrijven. Hartelijk bedankt!!
Het lijkt me een waanzinnig interessant boek, en ik ben dan ook zeker van plan om het te gaan lezen. Wat een prachtige recensie !!