Overpeinzingen van Cooper: ze stelen de kazen! 3


De mijmeringen van Chaya gingen vorige week over Oudejaarsavond en de enorme blafherrie die er dan ontstaat. Dat is niet fijn aan onze oren, dat is waar, maar Oudejaarsavond heeft ook een leuke kant én Chaya en ik hebben ook nog vreselijk om onze mensen moeten lachen! Wat is er gebeurd; ik ga het je blaffen.

Ons vrouwmens had allemaal lekkere dingen op tafel gezet en Chaya en ik zaten er al kwijlend naar te kijken, zo van: potverblaf is dat voor ons? Helaas waren ze dus van plan om het allemaal zelf op te eten. Daar waren we al snel achter omdat we een paar keer bij de tafel werden weggestuurd als onze neuzen er iets te dichtbij kwamen….

We waren al allerlei plannetjes aan het blaffen over hoe we toch –ongemerkt- ons deel konden toe-eigenen. Vermommen misschien? Maar toen was het geluk ineens aan onze zijde. Oom Wim en onze mensen verloren ons even uit het oog; noem het een momentje van onopblaffendheid hahaha…. De deur ging open, oom Wim kwam binnen, hij werd begroet en wij…..wij zagen onze kans schoon. Ik hoor het ons vrouwmens nog uitroepen toen ze weer met z’n drieën terugkwamen: ‘mijn hele punt brie is weg!’

Maar ja….. wie van ons was de dader? Chaya en ik zetten allebei onze meest onschuldige blik op en mán…..dat kunnen wij hoor! Ze hebben het er die avond diverse keren over gehad: wie van ons twee had de brie gepikt. Argumenten gingen over tafel; oom Wim en ons man-mens dachten dat Chaya de dief was en ons vrouwmens zette haar kaarten op mij (hoe kan ze dát nou van mij denken??).

Telkens wanneer Chaya iets deed dat haar schuldig deed lijken, riepen de man-mensen uit: ‘Zie je wel, volgens mij…’ en toen ik even lekker kwam slijmen, riep het vrouwmens hetzelfde over mij. Maar ja, wij verblaffen elkaar natuurlijk niet en ze hebben dus nog steeds geen idee haha.

Het was overigens errug lekkere kaas hoor: brie met truffel crème, maar weet ik dat nou van Chaya of heb ik zelf……wat denken jullie?


Over Hanneke van de Water

Met mijn drie katten, woon ik in het Noord-Hollandse dorp Obdam. Ik ben eigenaar van To-taal Communicatie. Middels mijn bureau ben ik in te schakelen als communicatieprofessional, literair agent, boekmarketeer, copywriter en redacteur. Tevens heb ik, tezamen met een compagnon, onlangs Uitgeverij Doornwater opgericht. Wij hebben al enkele fraaie boeken uitgegeven die je kunt vinden op www.uitgeverijdoornwater.nl. Op deze site verzamel ik mijn recensies en ik hoop dat je ze met plezier zult lezen en er wellicht inspiratie uithaalt. De link naar mijn recensies plaats ik op diverse social media kanalen en boekensites (in elk geval Managementboek, Bruna en Hebban). Heb jij een boek geschreven/uitgegeven en wil je jouw werk gerecenseerd hebben? Neem dan contact met mij op via het contactformulier of 06-46590516.

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

3 gedachten over “Overpeinzingen van Cooper: ze stelen de kazen!

  • Fira

    Ha, ha, ha, Cooper. Mooi hoor dat jullie je zo onschuldig hebben weten te gedragen. Als mijn vrouwtje boos is omdat ik iets op-/uitgevreten heb, dan moet ik altijd op de strafstoel. Dat doe ik nu al uit mijzelf, want ik weet inmiddels dat ik dan niet meer mee naar bed mag (als ik ’s nachts nog even zelfstandig een rondje van een paar uur door de buurt ben gaan wandelen), of niet meer op de bank omdat ik wat lekkers van het aanrecht heb geroofd.
    Maar het lekkerste was toch wel een paar jaar geleden, ook op oudejaarsavond. En dat wil ik jullie wel even doorblaffen. Mijn vrouwtje was een hele dag in de weer geweest met schalen, melk, eieren, appels en bakken. Het rook heerlijk, maar ja. Niet voor mij. Alles werd op de grote tafel gezet toen het bezoek kwam en ik kon er maar niet bij. Iedereen zal lekker te eten en ook toen vielen op zeker moment de bommen. Nou ben ik jachthond, dus dat interesseert me niet zo veel. Maar………. dat wat op de tafel stond………. onweerstaanbaar!!! De andere mensen gingen weg en -ik denk dat mijn vrouwtje wat te diep in het glaasje had gekeken en dus niet oplette- ging lekker naar bed. Ze had nog wel aluminiumfolie over die schalen gelegd. Nu was ik nog wel jong, maar al wel slim genoeg om te ontdekken dat ik op de stoel kon klimmen die aan de tafel stond. En daar…… kwijl, lekker, yam, yummie heb ik al die oliebollen opgegeten. Ik kon er geen genoeg van krijgen!!!! Jullie snappen wel dat ik de volgende dag niet kon ontsnappen aan een flinke ruzie die mij de hele dag aan mijn stoel genageld hield (behalve een keer uitlaten). Maar ik had me toch een lekkere volle buik, en niet eens last van mijn darmen. En dat vrouwtje van mij maar zeuren over dat ze -na al dat werk- zelf maar twee oliebollen had gehad. Nou, lekker puh. Ik wel en ik kan jullie vertellen: “Als jullie volgend jaar ook maar even de kans krijgen……………..sla toe en trek je meest onschuldige snuit.”