Vorige week zondag kwam onze pleegmoeder Wiek naar ons toe. Oké, gezellig dachten Chaya en ik, maar het werd dus wel meer dan dat. Het werd helemaal té blaf!
Na een koppie thee (tja, sommige mensen vinden dat lekker….), trokken ons vrouwmens en Wiek hun jassen aan en wij dachten: ‘nou dat was een kort bezoek’… Maar tot onze verrassing kregen Chaya en ik onze riemen om en gingen we met z’n vieren op pad. Voor ons een beetje vreemd pad, want meestal gaan we naar ‘ons’ veld. Dit keer liepen we verder en staken we een hele drukke weg over. We hadden geen idee waar we heen gingen, hoewel ik geloof dat Chaya het op een gegeven moment wel een beetje herkende. Ik niet; hier was ik nog nooit geweest.
Na die drukke weg werd het wat rustiger en kwamen we diverse honden tegen. Waar gingen we toch heen? We namen een pad tussen wat bomen en struiken door en kwamen op een soort veld met een picknicktafel en water. Heuh….gaaf hier! Er liepen ook best veel andere honden en wij mochten lekker los! We hebben gerend en gespeeld en gedold! Met elkaar en met andere honden en ze waren allemaal leuk en aardig. Op een gegeven moment ben ik zelfs het water in gegaan! Ja echt! Je kon er wel lopen hoor, dus ik hoefde niet echt te zwemmen, maar ik ging zó uit mijn dak!
Na een poosje gingen we nog een stuk verder. Het leek wel een bos joh! Wiek heeft ook allemaal foto’s van ons gemaakt, maar veel belangrijker was dat wij het zooooooo gaaf hebben gehad! WAUW, wanneer gaan we weer?
Zooooo grappig… Ik geniet elke keer weer van deze honden verhaaltjes.