Jullie -mensen- zeggen vaak dat jullie op ons gaan lijken naarmate we langer samen zijn. Nou, volgens mij is het toch echt andersom hoor. Wij -honden- gaan op jullie lijken! We nemen jullie gewoontes over, jullie ritme en ook uiterlijk krijgen we enkele trekken van onze mensen. Dat laatste overigens vooral als we wat ouder worden.
Voor wat betreft die gewoontes en dat ritme heb ik me al behoorlijk aangewoeft kan ik je melden. Vrouwmens moet er wel eens om lachen wanneer ik weer lekker relaxed bij manmens lig en de uitspraak ‘dat heeft ‘ie van jou’, hoor ik dan ook regelmatig. Zie je wel?
Het laatste rondje ’s avonds doe ik met frisse tegenzin omdat ik dan eigenlijk lekker naar bed wil en ook het feit dat ik harde wind wel leuk vind en dan zelfs een huppeltje laat zien, heb ik van manmens. Niet dat die dan gaat huppelen hoor, dat zou wat zijn haha, maar ja, ik kan het niet zéggen dat ik die wind wel grappig vind, dus moet ik dat op een andere manier blaffen.
Dan is er nog het feit dat ik mijn voor- en afkeur voor bepaalde creaturen slecht kan verwoefen. Zo kwamen wij van de week dat Mikobeest weer tegen waar ik al twee keer mee geknokt heb. Oehhhh…. Wat heb ik een hekel aan dat grote blonde mormel. Manmens moest mij echt meetrekken anders had ik hem eens een lesje geleerd. Maar enfin, met de meeste anderen kan ik het uitstekend vinden…
Met mijn voorganger –Baruch- was dat ‘lijken op’ overigens op een gegeven moment helemaal overduidelijk (zie foto). Zou ik uiterlijk ook zó op manmens gaan lijken? Wat denken jullie?
Heu, cooper is geweldig, ik hou van hem…..maar op mij lijken? Pff….ik ben ook wel harig net als coopie, ik hou ook van eten net als hij, mijn neus is ook wel wat groot net als de zijne, ik knuffel ook graag net als hij, maar op hem lijken? Heu….