Ik zag dat Chaya jullie geblaft heeft over onze ‘verkering’ en dat ze ‘toegegeven’ heeft omdat ik tijdens het spelen op ons veld ook voor haar op mijn rug ga liggen. Wat ze niet door heeft (dus niet blaffen hoor!) is dat ik dat natuurlijk hartstikke en helemaal vrijwillig doe. Alleen maar om haar een pleziertje te doen. Ik heb er, als stoere reu, natuurlijk geen enkele moeite mee om dat kleine wijffie ondersteboven te mikken en bovenop haar te duiken, maar omdat ze mij dus luid en duidelijk te kennen heeft gegeven dat ze dat niet zo leuk vond, ga ik nu af en toe ook maar even liggen en dan mag ze bovenop mij. Ach weet je, je doet wat voor de liefde toch? Ze voelt zich dan heel wat en dat is té grappig. Zou ze nou echt denken dat ze dat op eigen kracht voor elkaar woeft?
Wat ik wel begrijp is dat ik misschien een beetje voorzichtiger moet zijn met mijn meisje. Laatst schrokken onze mensen zich een kwispel toen we, na lekker gestoeid te hebben, op ze af kwamen rennen en Chaya haar ene oog er ineens heel raar uitzag. Dat had ik ook wel gezien, maar ach, raar oog of niet, ik vind haar toch wel de mooiste. Onze mensen begonnen echter meteen uitgebreid dat oog te bekijken en hadden het over een cherry-eye; wat dat dan ook maar moge zijn… en dat ze toch hoopte dat dat het niet zou zijn. Dat schijnt mijn meisje al eens eerder te hebben gehad toen ze jong was, oh sorry….jong(er), en toen moest ze eraan geopereerd worden. Gelukkig trok het al snel weg, dus al dat paniekgeblaf van onze mensen was helemaal voor niks. Chill toch mensen, sommige dingen komen vanzelf goed….