In de psychologische thriller Oscar verandert Ilses leven in een ware nachtmerrie als haar vier maanden oude zoontje Oscar op klaarlichte dag verdwijnt.
Ilse is getrouwd met Alex en samen hebben zij twee zoons; Daan en Oscar. Kort na de geboorte van Daan kwam Ilse in een gitzwarte periode terecht waarin wanen en hallucinaties haar leven beheersten. Ze was ervan overtuigd dat haar man en moeder haar baby wilden afnemen. Alex schaart zich aan de kant van zijn vrouw en wijst zijn schoonmoeder, die de regie allengs verder overneemt, de deur. Alex is echter verre van blij wanneer Ilse een aantal jaren later opnieuw zwanger is en eist een abortus. Ilse weigert en het stel dreigt uit elkaar te drijven.
“Mijn oog valt op een opgevouwen vel papier dat tussen de bekerhouder en de vloermat geklemd zit. Ik trek het papier los en vouw het open. Het is een uitdraai van een oud krantenartikel. “Zoektocht naar verdwenen baby nog steeds zonder succes.” Ineens heb ik het vreselijk koud.”
Deze verhaallijn zou op zichzelf staand al een boeiend boek opleveren, maar Franssen heeft er een waar kunststuk van gemaakt door er nog een aantal verhaallijnen doorheen te weven. Een verdwenen baby in het verleden, connecties tussen de moeder van de destijds verdwenen zuigeling en Ilse, de moord op de moeder van het kind, connecties tussen Ilse en de vermeende moordenaar. Het klinkt als een onoverzichtelijke brei, maar niets is minder waar. Op werkelijk ingenieuze wijze weet Franssen het overzicht te bewaren, geloofwaardig te blijven én naar een geweldige ontknoping toe te werken door telkens een heel klein tipje van de sluier op te lichten.
“Als ik in de richting van het kanaal rij voel ik hoe mijn hart zwaar als een klomp ijs in mijn borstkas ligt. Woede verscheurt me als ik me voorstel hoe Alex anderhalf jaar geleden volkomen over zijn toeren bij mijn moeder op de stoep moet hebben gestaan met zijn erbarmelijke bundeltje verdriet in zijn armen.”
Franssen hanteert een vlotte en bijzonder beeldende schrijfstijl, natuurlijke dialogen en ze lardeert het verhaal met verschillende perspectiefwisselingen en sprongen in de tijd. Ga er maar aan staan. Dit is jongleren met woorden op hoog niveau!
Dan zijn ook haar karakteriseringen nog uiterst goed. Niet alleen Ilse, als hoofdpersonage, is prima getroffen, maar ook de bijrollen zijn stuk voor stuk bijzonder interessant en heel goed in beeld gebracht. Op deze psychologische thriller valt werkelijk niets af te dingen.
Kortom, Franssen had weliswaar al aangetoond een schrijftalent te zijn, maar met Oscar verbaast en verrast ze hoogstwaarschijnlijk de grootste criticaster. Aanrader!
De auteur
Yvonne Franssen heeft een grote liefde voor taal. Al sinds ze kan lezen, schrijft ze korte verhalen en versjes. Ze schreef jarenlang een maandelijkse column voor de website ikleesliteratuur.nl, en wist bij schrijfwedstrijden met haar verhalen diverse prijzen en publicaties in de wacht te slepen.
In 2011 verscheen haar eerste thriller Talio, een jaar later gevolgd door De genius. In 2013 schreef ze ter gelegenheid van de Limburgse Avond van het Spannende Boek de minithriller Mysterie aan de Maas. In 2017 maakte Yvonne met de versjesbundel #omazegt een uitstapje buiten het thrillergenre, waarin ze echter terugkeerde met haar vierde thriller Schaduwen die in augustus 2018 bij Futuro Uitgevers verscheen. Daarmee had ze de smaak weer flink te pakken, want op 11 september 2019 verscheen haar vijfde thriller Kamer 305.
Uitvoering
Futuro Uitgevers
ISBN: 9789492939470
Paperback, 200 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.