
Hoe ben jij wanneer er zich een nieuwe dag aandient? Ik sta dan direct te stuiteren hoor. Een nieuwe dag….lekker eten, spelen, rennen, knuffelen, eten.. Het wordt weer fijn! Ligt dat aan het feit dat ik een meisje ben? De mannen in mijn leven zijn namelijk heel anders. Van hondenmannen tot mensenmannen, ze lijken wel allemaal wat moeite te hebben met wakker worden en opstarten ’s morgens.
Ik niet hoor, wanneer ons vrouwmens de trap af komt sta ik al klaar en zorg ik er voor dat ik éérst aandacht krijg. Ze zal wel moeten, want ik blijf net zolang om haar benen heen draaien tot ze mij uitgebreid genoeg geknuffeld, geaaid en begroet heeft. Als ze dat niet doet, nou … dan gaat ze gewoon ondersteblaf haha..
Daarna mág ze koffie zetten en die andere –volstrekt onnodige dingen- die ze ’s morgens altijd van zichzelf moet doen, maar dan vind ik het toch wel tijd worden dat het manmens ook beneden komt. Als vrouwmens ’s morgen vroeg weg moet (niet leuk), dan is dat al vrij snel, maar op de dagen dat dat niet hoeft, duurt dat langer en gaat vrouwmens notabene eerst achter haar werk-rammelkast zitten met haar koffie. Pfff….. dat duurt een eeuwigheid joh. Pas als manmens ook beneden komt zit er een beetje blaf in de zaak. Wandelen! Als vrouwmens weg moet, dan is het kennelijk nog heel vroeg en dan lopen ‘de mannen’ een beetje te sjokken en aan elkaar te vertellen dat ze ‘nog niet wakker zijn’. Als manmens met mij loopt, dan zegt hij continu ‘rustig lopen Chaya’… Dat geeft wel een probleempje…. Ik kán dat namelijk gewoon niet! Waarom snapt hij dat nou niet? Ik wil vooruit, ik wil gáán, ik wil de nieuwe dag tegemoet! Hij zegt dan wel eens dat ik geen gewoon hondje ben en dat ik adeehadee heb (wat een belachelijk woord he?). Maar dat is het niet hoor. Mijn prachtige, bevallige hondenlijf schreeuwt dan gewoon: ‘kom maar op nieuwe dag, ik heb er zin in!!’
Carpe diem.