Heb ik jullie wel eens geblaft over die keer dat Baruch iemand in zijn bil beet? Nee he? Ga ik dat nu doen, want het was hilarisch! Overigens, voor dat jullie verkeerder ideeën krijgen, hij beet niet hard hoor.
Wat gebeurde er? Jullie weten inmiddels wel dat ik alles, maar dan ook álles met volle overgave doe. ‘Een beetje’ of ‘half’ komt bij niet voor. Zeker wanneer er een bal in het spel was. Ja, ik blaf dat in verleden tijd, want helaas kan ik inmiddels niet meer met ballen spelen. Maar goed, het was nog in de tijd dat mijn grote vriend, mentor en beschermheer Baruch er nog was. Baruch en ik waren met vrouwmens naar het veld. Er waren op het naburige speelveld kinderen met een bal bezig en vrouwmens had hen al gewaarschuwd voor mijn ballen-obsessie haha…
Natuurlijk ging die bal toch op een (voor mij!) goed moment over de heg heen en ik had hem meteen te pakken; ha!! Ik had met ballen slechts één motto: IK. LAAT. NIET. LOS. Vrouwmens vond echter toch dat ze het van mij moest winnen en wij gingen rollend over het veld terwijl zij maar bleef zeggen: ‘Los Chaya’. Nou….niet dus. Forget it.
Op enig moment kwam er een kennis van onze mensen langs het veld fietsen, aanschouwde de hopeloze missie van vrouwmens en riep: ‘Moet ik je even helpen?’ Even later lagen we dus met z’n drieën over het veld te rollen. Eigenlijk vond ik het best een leuk spelletje. Baruch vond het echter wat minder geslaagd en ineens riep de kennis van vrouwmens: ‘Hij bijt in mijn bil!’ Hij moest er wel om lachen en daarom wist ik dat het niet hard was, maar het was zo’n malle toestand dat ik van de weeromstuit…… de bal losliet. Potverblaf!
Hahaha.. geweldig weer! Een hond maakt wat mee in een hondenleven…. Maar dat ging toch gewoon per ongeluk en was in het spel. Dus ik denk dat die meneer niet echt boos is geworden en erom gelachen heeft. Eind goed al goed .. Mooie zondagsgroet