Oké, het is misschien wat vilein, maar duhhh, ik ben een teef ja. Dat alleen al geeft mij het recht om mijn teeflijke charmes ten volle te benutten. Het leuke is dat het nog werkt ook!
Laatst waren wij met onze mensen naar ‘het veld’. Cooper en ik waren aan het rennen en stoeien. Hij vindt het dan helemaal te blaf als ik mij tijdens het rennen op mijn rug laat rollen zodat hij de stoere vent uit kan hangen en mij kan ‘overmeesteren’ haha. Die lol gun ik hem, vooral omdat ik het zelf eigenlijk ook wel grappig vind.
Opeens kwamen Lucky en Rikkie met hun mens Nico het veld op. Nu moet je weten dat Lucky mij wel heel leuk vindt. Ik moet bekennen dat ik dat een beetje (nou ja, vooruit twee beetjes) heb uitgespeeld… Ik ging met Lucky spelen en zag Cooper al wat beteuterd kijken. Ik dacht nog: ‘best een beetje sneu’, maar ja….ik kan niet overal rekening mee houden toch?
Toen Lucky wat ál te opdringerig werd in zijn avances jegens mij (ohhh…wat blaf ik dit mooi), gaf ik hem een snauw en wat denk je? Cooper kwam direct aanrennen en gaf Lucky ook te kennen dat het zo mooi was geweest! Tjonge, wat voel je je dan helemaal teef zeg; blaf!
Ik weet nu dus twee dingen zeker: ik lig nog best goed in de hondenmarkt met mijn zes jaar én mijn eigen ventje staat pal voor en naast mij. Wauw!
Lieve Hanneke. Genieten.Wat een heerlijk verhaal .Liefs Bar