Op 7 juni 2017 kopt de Telegraaf: ‘Aanrander in de val gelokt’. Dit zal het eerste uitgebreide artikel zijn dat de media publiceren over ‘de Hoornse zedenzaak’; er zullen er nog veel volgen. De media aandacht heeft een ware volksverontwaardiging tot gevolg en terecht.
“Dankzij de primeur van De Telegraaf zijn veel journalisten, radio- en televisieverslaggevers bij het proces aanwezig. Omdat Sylvia buiten beeld moet blijven, wordt ze via de achteringang naar binnen geleid. Bij de verslaggevers zijn ook Mick van Wely en rechtbankverslaggever Saskia Belleman van De Telegraaf.”
In ‘De jacht op mijn verkrachter’ doet Sylvia Veld uit Hoorn (die in de media lang schuilgaat achter de naam Esmee) haar verhaal. Op 15 oktober 2016 wordt Sylvia door de Somalische asielzoeker, Mohammed M. verkracht, verwurgd en geslagen. Volkomen getraumatiseerd, gebroken en gewond doet zij een beroep op de politie. Die laat het echter lange tijd afweten en stapelt fout op fout.
Uit pure wanhoop besluit Sylvia haar verkrachter zelf op te sporen. Zij wordt daarin bijgestaan door haar moeder, Anna-Marie Lub, goede vriend Robert Vinkenborg en nog enkele dierbaren. Door op slimme wijze gebruik te maken van het feit dat Mohammed M. tijdens zijn misdaad ook de telefoon van Sylvia heeft gestolen, weet ‘team Sylvia’ de man keer op keer te traceren en uiteindelijk in de val te lokken. Telkens wordt de informatie doorgegeven aan de politie. Die doet er echter weinig of niets mee.
“Na de zoveelste melding van Sylvia, dat ze heeft waargenomen waar haar telefoon is, komt de politie bij haar langs om op haar beeldscherm te kijken naar de kaart met de stip, die de telefoonlocatie aangeeft. De agenten kijken, maken een aantekening, gaan weer weg en er lijkt verder niets te gebeuren.”
Daarnaast vertelt Sylvia in haar boek over de pijn die haar bijna fataal wordt, over haar angst, over haar woede en over de onzekerheid. Onzekerheid of de dader wordt gepakt, veroordeeld, uitgezet. Zelf vertelt ze haar verhaal, vriend Robert Vinkenborg (journalist) vat het in woorden.
“De uren verglijden in dagen. De dagen worden weken. De weken maanden. Er komt geen bericht over een arrestatie. Er komt geen mailtje, er komt geen telefoontje van de politie. Het blijft stil. Doodstil. Sylvia gaat door een hel, ze leeft in permanente angst. Ze hoort niets. Helemaal niets.”
Ik heb diepe bewondering voor deze jonge vrouw die op enig moment tot het besef komt dat terugvechten haar enige mogelijke overlevingsstrategie is en uit het diepste van haar geknakte ziel tóch ergens de kracht vandaan haalt om terug te vechten. Eenvoudigweg omdat politie en justitie de strijd niet of nauwelijks voor haar voeren; zoals het feitelijk zou moeten zijn. Diep respect heb ik ook voor Sylvia’s moeder, Anna-Marie Lub, die haar dochter, ondanks haar eigen verdriet, heeft bijgestaan en gesteund. Tenslotte enorme bewondering voor journalist Robert Vinkenborg die vanaf het begin bij het drama betrokken is geweest en Sylvia’s verhaal op respectvolle wijze in het boek onder woorden brengt.
‘De jacht op mijn verkrachter’ zal voor enorm veel vrouwen, die een soortgelijk trauma hebben moeten doorstaan, tot steun zijn. Sylvia’s vechtlust en doorzettingsvermogen is een voorbeeld voor velen!
Uitvoering
Just Publishers
ISBN 9789089756626
Paperback, 256 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.