He, dat dilemmadinges waar mijn mensen bijna dubbel van gaan kijken, heet net als ik! Dat is grappig. Maar waarom hebben ze het er dan zo moeilijk mee? Met mij hebben ze het helemaal niet moeilijk. Ze vinden mij lief, leuk, schattig en nog heel veel goeds meer! JOEWOEF!
Ik vroeg laatst aan vrouwmens wat er nu eigenlijk zo lastig was en toen heeft ze het mij geprobeerd uit te blaffen. Jullie weten van mijn malle pootjes, goed. Jullie weten ook dat ik mij onlangs een beetje verstapt heb en ik toen extra last had van mijn ene achterpootje, goed. Nu gaat dat trouwens wel weer beter hoor, maar ik heb wel een paar dagen helemaal rust gehad en ook nu ga ik nog niet mee met echte wandelingen.
Wat mijn mensen nou zo moeilijk vinden is of ze mij moeten laten opereren door dokter Diederik of niet. Dokter D heeft destijds gezegd dat hij mijn pootjes wel wat beter, maar niet helemaal goed, kan krijgen. En dan gaat het om mijn achterpootjes. Mijn voorpootjes schijnen nog lastiger te zijn en daar zijn zeker twee operaties per pootje voor nodig. Omdat dokter Diederik ook heeft gezegd dat hij het poot voor poot wil doen, zouden dat dan dus zeker zes operaties zijn met een hersteltijd van zo’n 5 á 6 weken…. Dat vinden mijn mensen dus sowieso geen goed idee en dat lijkt mij eerlijk gezegd ook helemaal niks, want dan kan ik wel heeeeeel lang helemaal niet lopen!
Nu schijnt het ook zo te zijn dat ik van mijn achterpootjes later waarschijnlijk eerder last zal krijgen dan van mijn voorpootjes. Oké, alleen de voorpootjes dan zou je denken… Dat kan natuurlijk ook. Wat het ook wordt, het geeft ze heel veel hoofdbrekens omdat ze het beste voor mij willen!
Mijn mensen hebben destijds hun huis en hart voor mij geopend terwijl ze wisten van mijn malle pootjes. Zij wilden mij gewoon nog een paar mooie, liefdevolle jaren geven. Toen ze mij voor een check-up meenamen naar dokter Diederik, begon hij over mijn pootjes en eventuele operaties. Eigenlijk is dat hele gepeins dus gewoon de schuld van dokter D. Zal ik hem de volgende keer maar gewoon zachtjes in zijn kuit buiten?
WAT EEN AFSCHUWELIJK DILEMMA. Zo dat ben ik kwijt!. Dit moet mij even van het hart. Want inderdaad jouw lieve mensen hebben hun hart en huis voor je opengesteld om je nog een paar fijne jaren te bezorgen die ze jou van harte gunnen. Maar dit is natuurlijk gekkenwerk.
Stel dat je ,je na zo’n operatie weer een keer verstapt? Want dat kan altijd gebeuren in je enthousiasme, dan ben je de klos en dat x vier???? Daar moet je toch niet aan denken? Dan zijn jullie pas echt de pineut. Kijk! Ik ga hier niet woefelen wat je man en vrouw mens zouden kunnen doen of laten, maar ik zou er nog eens stevig over nawoefelen. Voordat ze jou overgaan geven aan Dr Diederik. Voordat je het weet kom je in een hondenrolstoel terecht. Er is ook nog zoiets als verzachting van de pijn. Pijnstillers heten die. Het gaat er wel om dat je lol blijft houden in je leven. Beter een groots en meeslepend kort leven dan een lang en saai leven woefel ik altijd maar. Ik wens jullie alle vier heel veel sterkte toe en vooral veel wijsheid wil ik je mensen toewensen. Dikke smakkerd van een door de wol geverfde woefelaarster.