Er valt een oproep op de mat voor het bevolkingsonderzoek Baarmoederhalskanker en natuurlijk ga ik. Wat zou het onverstandig zijn om de uitnodiging te negeren. Je kunt er tenslotte baarmoederhalskanker mee voorkomen.
Enfin, het uitstrijkje is al niet prettig; dat zullen de meeste vrouwen ongetwijfeld met mij eens zijn, maar wanneer dat achter de rug is, denk je er even niet meer aan. Tot je de brief met de uitslag ontvangt. Oeps, afwijkende cellen…dat is niet fijn. Deze cellen zijn weliswaar geen kankercellen, maar toch. Ook de geruststellend bedoelde toevoeging dat de afwijkende cellen regelmatig vanzelf weer verdwijnen omdat het afweersysteem van het lichaam ze heeft opgeruimd, ‘helpt’ slechts ten dele. Dat afweersysteem neemt overigens zijn tijd…. vandaar dat de uitslag gepaard gaat met het advies om na een half jaar een vervolguitstrijkje te laten maken.
Vorige week was het zover, opnieuw het ‘uitstrijkjesfeest’ en opnieuw in de wachtstand. Wanneer de afwijking niet is verdwenen volgt doorverwijzing naar een gynaecoloog. Deze uitslag wordt ook wel PAP 2 of PAP 3a1 genoemd.
Enfin, een jaar of twintig geleden heb ik dit hele circus al eerder doorlopen. Uitstrijkje, herhalingsuitstrijkje, doorverwijzing naar de gynaecoloog, daar een lichamelijk onderzoek, weer een uitstrijkje en onderzoek van de baarmoederhals met een colposcoop (een soort microscoop).
Toen bleek de uitslag PAP3B. Dat is een voorstadium van baarmoederhalskanker. Behandeling volgde: een lokale excisie. Een lokale excisie is het afschrapen van weefsel op de plek die er bij colposcopie afwijkend uitzag en is te vergelijken met ontvelling van de huid. De gynaecoloog doet dit met een diathermische lis. Deze elektrisch verhitte draad brandt tevens de bloedvaatjes van het zeer oppervlakkige wondje dicht.
Ik sta nog een aantal dagen in de ‘wachtstand’…
Toevoeging: het wachten is voorbij, de opluchting daar….uitslag was in orde..