De hoofdpersoon in ‘De dood heeft blauwe ogen’ is weggelegd voor Jan van Dijk. Jan is -zowel in zijn werk als in zijn huwelijk met Martine- niet gelukkig. Zijn baan bezorgt hem geen enkele voldoening meer en zijn leven met Martine kenmerkt zich door sleur en onderhandse vijandelijkheden.
Wanneer hun dochter Hannah, na een schuurfeest waar zij stiekem naar toe gaat, spoorloos verdwijnt, verandert het leven van Jan in een hel. Bovendien legt de verdwijning van hun dochter de verwijdering tussen Jan en Martine meedogenloos bloot en leugens, die diep begraven liggen in het leven van Martine, komen langzaam maar zeker aan de oppervlakte.
“Het derde drankje dat Hannah had gehaald, zorgde ervoor dat ze een vreemd, wankel gevoel in haar benen kreeg. Het wollige gevoel breidde zich uit. Ze voelde zich op een prettige manier moe.”
Familierechercheur, Loes de Koning, wordt belast met de verdwijning van Hannah van Dijk. Het is haar eerste zaak in deze functie en ze wordt niet alleen geconfronteerd met de negatieve houding van haar directe chef –Roelofs-, maar ook met haar eigen onzekerheid en persoonlijke betrokkenheid bij de zaak. Wanneer echter de zwaar verminkte lichamen van enkele mannen worden aangetroffen, komt haar vechtlust boven en bijt ze zich vast in het onderzoek.
“De realiteit kwam weer in alle hevigheid op hem af. Het onwerkelijke gevoel dat zijn dochter al bijna een week niet boven in haar bed lag. De magnetronmaaltijden die hij ’s avonds alleen aan de keukentafel naar binnen werkte, het politiebericht van de vorige avond.”
Hazendonk bewijst met deze thriller definitief een uitstekend auteur te zijn. ‘De dood heeft blauwe ogen’ herbergt een beklemmende spanning en uitgekiende opbouw doordat de auteur haar verhaal benadert vanuit diverse invalshoeken. Haar schrijfstijl is beeldend en vlot en haar taalbeleving is van bovengemiddeld niveau.
“Het verzet van Dennis was in de kiem gesmoord door hem aan een van de dikke buizen vast te ketenen die langs het plafond liepen. Zijn chauffeur, bewaker of hulp –zeg het maar- was naar buiten gegaan. Geen getuigen.”
Ook de tweede verhaallijn, de huwelijksperikelen van Jan en Martine, is goed uitgewerkt. De verhaallijnen lopen vloeiend door elkaar waarbij Hazendonk kans ziet de emoties en schuldgevoelens van Jan en het ogenschijnlijk ontbreken van elke emotie bij Martine, goed over het voetlicht te brengen. Overschakelingen zijn nergens ‘ongemakkelijk’.
Dat alles, gecombineerd met zeer goede karakteriseringen van de verschillende –bijzondere- personages en natuurlijke dialogen maakt ‘De dood heeft blauwe ogen’ tot een uiterst fijne thriller van Nederlandse bodem!
Over de auteur
Karin Hazendonk (1961) werd geboren in Utrecht en groeide op in Waddinxveen. In 1982 trouwde ze en werd moeder van een tweeling. Voor haar huwelijk en nadat ze jarenlang thuis was voor haar kinderen, werkte Hazendonk in het bedrijfsleven.
De ommekeer kwam in 2013. Door een reorganisatie raakte Karin haar baan kwijt, maar dat gaf haar wel de mogelijkheid om iets te gaan doen met de verhalen die nooit uit haar hoofd waren verdwenen. Ze schreef een kinderboek en een boek voor de oudere jeugd. Daarna volgden twee thrillers en een aantal korte verhalen.
Uitvoering
Uitgever: LetterRijn
ISBN 9789491875571
Paperback, 320 pagina’s
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
Hoi Hanneke,
Met plezier lees ik elke keer weer je recensies en elke keer ben ik weer verrast.
Dank je wel.
harte groet José Bosma
Hoi Hanneke,
Met plezier lees ik elke keer weer je recensies en elke keer ben ik weer verrast.
Dank je wel.
harte groet José Bosma