Deze prachtige zin kwam ik tegen in het boek waar ik onlangs in ben begonnen. Van dergelijk taalgebruik word ik dus helemaal blij en gelukkig! Vanaf deze plek dank ik Adriaan van Dis voor dit geluksmomentje!
Ik bedenk mij dan direct dat wij toch werkelijk een prachtige taal hebben, maar dat wij ook enorm slordig met haar omgaan. Het is mij een gruwel dat ik onze mooie taal steeds verder zie vervuilen en verarmen.
Dat de jeugd zich bedient van sms-taal en dat niet elke post op social media in even correct Nederlands wordt geschreven, daar kan ik vanzelfsprekend mee leven, maar dat zelfs de krant bol staat van de taal- en stijlfouten en leerkrachten taalfouten maken in de rapportcommentaren van hun leerlingen, vind ik redelijk pijnlijk. Maar, het is vooral zo zonde…
Gelukkig valt er ook nog meer dan voldoende te genieten. Bloemrijk taalgebruik zoals dat van Adriaan van Dis en wat te denken van het feit dat A.F.Th. van der Heijden, toen hij in 2013 de P.C. Hooftprijs in ontvangst mocht nemen, de Nederlandse taal bedankte ‘als een veldheer zijn paard’; hoe prachtig is dat?
Ik ben dagelijks met taal en tekst bezig en bedien mijzelf van de Nederlandse taal in al haar gedaanten. Natuurlijk kan ik mij in een commerciële tekst, een persbericht of redactioneel artikel niet van al te bloemrijke taal bedienen. Ik zal mij eerst moeten afvragen voor wie ik een tekst schrijf en mijn stijl en woordgebruik daarop moeten afstemmen. Gelukkig kan ik in mijn blogs mijn stijl aanpassen aan mijn stemming en het onderwerp. Heerlijk!
Het is overigens in zakelijke teksten ‘in de mode’ om je te bedienen van Jip en Janneke taal. Soms is dat functioneel, maar ik ben ook van mening dat het gebruik daarvan wat teveel is doorgeschoten. Een tekst doorspekt met vakjargon is voor de doorsnee lezer niet te begrijpen en al te juridisch taalgebruik, is voor de meesten onder ons ook niet plezierig, maar het lijkt mij ook niet noodzakelijk om elke tekst om te bouwen naar lagere school niveau.
Kortom, de wijze waarop wij onze mooie taal, met zijn rijke historie, totaal uitkleden en doorspekken met Engelse woorden en termen, gaat mij te ver. Is de liefde voor de Nederlandse taal dan helemaal verdwenen?
Om positief af sluiten, trakteer ik u nog op een pareltje van Van Dis: ‘Je karakter slijt niet als je ouder wordt, het kookt in, de kern komt boven. We worden allemaal een bouillonblokje van onze eigen soep.’