Een aantal weken geleden kwam -vrij plotseling- onze geliefde Cane Corso Baruch te overlijden. Baruch mocht bijna 12 jaar worden en wij hebben geweldige herinneringen aan hem. Onze andere Cane Corso -Chaya- is een energieke meid van zes jaar oud en was op slag behoorlijk eenzaam.
Wij hebben toen, vrij snel, besloten om ‘herplaats Cane Corso’ -Cooper- in huis te nemen. Toen Cooper nog maar nét bij ons was schreef ik een blog over onze twee CC’s en plaatste dat op Facebook. Ik kreeg daar vrij veel leuke reacties op. Om die reden én omdat ik er zelf plezier in had, schreef ik een vervolg… Enfin, weer een hoop leuke reacties etc. Ik heb nu besloten om mijn blogs over Chaya en Cooper vanaf deze site voort te zetten en hoop jullie te kunnen amuseren met hun belevenissen! Voor deze keer plaats ik dus alle eerdere geplaatste blogs, hierna is het er één per keer..
Deel 1 Mijmeringen van Chaya
‘Ik heb het Facebookgeval –een account noemen mensen dat geloof ik- van mijn vrouwtje maar even gekraakt. Ik heb namelijk jullie advies nodig. Wat is er gebeurd? Vorige week zondag lieten ‘mijn mensen’ mij een groot deel van de dag alleen; lekker dan.. Eindelijk kwam mijn vrouwtje terug; maar waar was het baasje? Enfin, ze deed mijn riem om en we gingen naar ‘het veld’. Lekker rennen! Toen we daar aan kwamen zag ik ook het baasje gelukkig weer. Maar wat was dat? Hij was daar met een andere hond! Een leuke vent; dat wel, maar wat deed hij bij mijn baasje? Ik heb hem eerst maar eens even duidelijk gemaakt dat dat natuurlijk wél MIJN baasje was. Daarna zijn we maar wat aan elkaar gaan snuffelen en zijn we gaan rennen en wat bleek? Hij is best leuk en ja, ik moet het eerlijk toegeven, het is wél een knappe kerel en hij houdt ook van lekker 
rennen en ravotten, net als ik! Na een poosje gingen we weer naar huis en die vreemde hondenvent ging mee; zou hij bij ons blijven? En vind ik dat leuk? Nou, je raadt het al, hij blijft inderdaad. We zijn nu bezig om te bepalen wie van ons twee de baas is. Ik heb natuurlijk ‘de oudste rechten en hij is maar een ‘indringer’. Aan de andere kant is het ook wel weer gezellig om een hondenmaatje te hebben. Wat zal ik doen? Zal ik me er maar aan overgeven?’
Deel 2 Overpeinzingen van Cooper
‘Vorige week zondag kwamen er ineens twee vreemde mensen op bezoek. Ze waren heel geïnteresseerd in mij, maar natuurlijk heb ik mij een beetje afstandelijk opgesteld. Maar wat bleek? Na enige tijd namen ze mij mee in de auto en bleven mijn baasjes thuis achter. Waar gingen we naar toe? Potverwoef wat was dat een eind rijden zeg! Ik kreeg wel af en toe een lekker koekje; dat wel. Na een hele tijd gingen we eindelijk de auto uit en ‘de man’ ging met mij aan de wandel. Al snel kwamen we op een groot veld met een hek er omheen waar ik los mocht rennen. Dat was wel lekker na dat hele eind in de auto! Al snel kwam ‘de vrouw’ er ook bij….mét een andere hond. Wie was dat nou weer? Ik ging het uitzoeken en het bleek een hele leuke hondendame. Wel iets ouder dan ik, maar qua energie deed ze niet voor mij onder! Ze schold wel heel even op me, maar daarna hebben we lopen rennen en ravotten met elkaar; dat was leuk! Op een gegeven moment kregen Chaya (zo heet ze) en ik allebei onze riem weer om en gingen we naar het huis van deze mensen. Zou ik hier blijven? Ik moet eerlijk zeggen dat Chaya en ik het best leuk hebben. Zo nu en dan vindt ze het nodig om mij even op mijn nummer te zetten, maar dat komt misschien omdat ik best een beetje opdringerig ben; tja, dat zit nu eenmaal in mijn aard… We zijn inmiddels een paar dagen verder en ik denk dat ik het hier best leuk vind en Chaya? Chaya is best een lekker ding!’
Deel 3 Mijmeringen van Chaya ‘Eitjesdag’
“Wat denk je? Die knul weet niet eens wat eitjesdag is! Vanmorgen, nog voor we met onze mensen naar het veld gingen om lekker te rennen, vertelde ik Cooper dat het vandaag eitjesdag is. Hij keek me aan met die wat onnozele blik in zijn ogen en vroeg me wat dat dan potverwoef wel was. Verbijsterd over zoveel domheid, vertelde ik het joch dat eitjesdag betekende dat we een bruine boterham zouden krijgen met een hardgekookt eitje er doorheen geprakt. Ik zag aan hem dat hij nog altijd geen enkel benul had waar ik het over had. Wacht maar af, blafte ik tegen hem. Eerst gaan we spelen en dan krijgen we een eitje!
Nou is het mij allang duidelijk dat hij zich laat verleiden met alles wat maar eventueel eetbaar is, dus ik kreeg verder in alles mijn zin. Hij kwam mij op het veld zelfs een stok brengen! Voor de vorm ging ik vervolgens maar even uitdagend op mijn rug liggen, want dat vindt het joch leuk.
Overigens kan ik jullie melden dat ik denk dat hij er inmiddels wel van overtuigd is dat hij mijn charmes niet kan weerstaan én dat ik toch echt de Alfa ben van ons twee. Hoe ik dat gedaan heb? Nou, gewoon door mijn onweerstaanbare charmes te combineren met een beetje divagedrag en wat toegeeflijkheid wanneer het joch wil stoeien. Zo doe je dat dus… Oh ja, hij weet nu wat eitjesdag is en hij vónd het lekker!”
Deel 4 Overpeinzingen van Cooper: ‘een knappe hondenman mag illusies koesteren….toch?’
“Ik begin mij al aardig thuis te voelen bij mijn nieuwe mensen en ik moet zeggen, dat hondenmeisje dat ik er als bonus bij kreeg, is bijzonder appetijtelijk! Oké, ze is wat ouder dan ik, maar het is wel een lekker ding! Ik gooi dan ook elke dag ál mijn charmes in de strijd en dat zijn er nogal wat kan ik je melden. Bovendien ben ik natuurlijk een hartstikke knappe kerel, daar kan geen enkele twijfel over bestaan. Ze doet af en toe nog wat bitchy tegen me, maar volgens mij is dat alleen maar een beetje diva-gedrag. Zo zijn vrouwen he? Spelen graag ‘hard to get’. Nou, ik trek mij er lekker geen blaf van aan. En ik maak vorderingen; gaaf he? Gisteren mocht ik zelfs tegen haar billen aan liggen in ‘onze’ kussens en ondanks dat ik –volgens het vrouwmens- af en toe een beetje een ‘lomperik’ ben, bleef ik heel stil liggen; zo prettig! 
En ik mag hier op de bank liggen; ongelooflijk. Ik had dat Chaya al heel wat keren zien doen en dacht al: die heeft lef, maar onze mensen vonden dat goed en het manmens vroeg mij zelfs of ik ook niet lekker op de bank wilde komen. Heel voorzichtig (voor mijn doen dan he?) heb ik dat uiteindelijk gedaan en ik kreeg niet eens op mijn donder; wauw!
Het enige dat onze mensen niet goed vinden is als ik wat al te enthousiast mijn verleidingskunsten richting Chaya in de strijd gooi in de kamer. Ik stop er dan maar even mee en doe later gewoon een nieuwe poging. Het is tenslotte wél mijn bitch YO! Ze gaat echt wel vallen voor mijn onmetelijke charmes!
Wat kan jij toch geweldig schrijven, je ziet niet wat er gebeurt, maar je kan het helemaal mee beleven.
Dank je wel Gon, wat een heerlijk compliment!
lieve Hanneke
ik zie het dan helemaal voor me, hoe ze zich gedragen, eenzaamheid is nu opgelost neem ik aan, heel goed.. ik volg het verhaal van deze schatjes…
janny
Hi Janny, ja hoor de eenzaamheid is verleden tijd!
Heerlijke verhalen over je beide kanjers, érg leuk geschreven ook!
Dank je wel Marianne!
Wat een geweldig verhaal, mooie blogs. Ik zou er een boek van maken°
Zo, dat is een mooi compliment. Dank je wel!
Zo leuk dit….En zo heerlijk leesbaar geschreven .Ik blijf jullie “honden” leven en ervaringen volgen en wens jullie een fatastisch “honden”leven samen.