Op 6 april a.s. verschijnt er een bijzondere bundel onder de titel ‘Ons Jodendom’. Deze bundel is tot stand gekomen onder eindredactie van de, inmiddels overleden, journalist c.q. schrijver Dick Houwaart en bevat negentien scherpzinnige artikelen van van naam bekende Nederlandse joden. In 1980 verscheen reeds ‘Mijn Jodendom’, dat op een zelfde wijze tot stand kwam.
In de bundel is het hele spectrum van het Nederlandse jodendom vertegenwoordigd. Houwaart, vlak voor zijn overlijden: “Het is verrassend goed, prima niveau, een prachtig beeld van het Joodse leven in de eerste decennia van de 21e eeuw. Het is daardoor meer geworden dan een bundel, maar een document van grote betekenis.”
“Er zou plaats moeten zijn voor de Nederlandse Joden. Waarom niet voor hen en wel voor de notoire antisemiet die immer aanwezig is. Het bestelen en deporteren van de Joden gedurende de bezettingsjaren verliep vlekkeloos, dankzij de immer aanwezige antisemieten. Toen hadden zij een hekel aan ons. Nu nog steeds. Zij kunnen zich straffeloos manifesteren, aangenaam in de rug gesteund door dat ‘andere joodse geluid’ en uitbundig aangemoedigd door individuen die het slachtoffer werden van het mislukken van de multiculturele samenleving.”
‘Ons Jodendom’ is een indrukwekkende, integere bundel geworden, waarbij vanzelfsprekend, diverse standpunten worden belicht, maar dit alles op een respectvolle wijze. Zo houden orthodoxe en liberale rabbijnen er vanzelfsprekend verschillende opvattingen op na en ook de verschillende perspectieven waarmee oudere en meer jeugdige Joden het Jodendom beschouwen, verschilt.
Kortom, ‘Ons Jodendom’ is een document dat je, wanneer je geïnteresseerd bent in het gedachtegoed dan wel de ervaringen van Joden in Nederland, gelezen ‘moet’ hebben. Het doet je plotseling beseffen dat de kleinkinderen van de Joden die de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd, de eersten zijn die in de gelukkige omstandigheid zijn om normale familieverhoudingen te mogen ervaren. De kinderen van de overlevenden gingen nog veel te veel gebukt onder de trauma’s van hun ouders.
“Mijn moeder Sonja had een duidelijke beslissing genomen: ik vertel nooit iets over de oorlog, ik laat het nummer weghalen en daarmee is alles weg. De herinneringen, de pijn, het onmetelijk verdriet, de schaamte. Weg.”
De bijdragen zijn stuk voor stuk recht uit het leven gegrepen en daardoor zo indrukwekkend. Geen opgeklopt sentiment, geen geromantiseerde vertellingen, geen (te) luid verkondigde meningen, maar gewoon….zoals het leven en het jodendom werd en wordt ervaren door de diverse schrijvers. Het heeft op mij grote indruk gemaakt, juist door de oprechtheid van de schrijvers die, middels deze bundel, hun gevoel en ervaringen delen.
“Thuis probeerde ik op mijn manier het Jodendom in praktijk te brengen en mijn partner stimuleerde dat en ging daar in mee. Na verschillende pogingen met joodse vriendjes was ik uiteindelijk met mijn schoolvriend, de domineeszoon, samen en kregen we twee kinderen. Onze zoon werd besneden en mijn vader was de gevatter. Het was de eerste en enige keer in zijn leven dat hij een talliet droeg. De Mohel noemde het een one woman show, omdat ik zowel mijn zoon binnenbracht als de berachot zei.”
‘Ons Jodendom’ is naar mijn mening bovendien bijzonder omdat er zoveel is gezwegen, zoveel onuitgesproken is gebleven. ‘Ons Jodendom’ doorbreekt dit grote zwijgen. Waardevol!!
De auteurs
Aan de bundel werken mee Hetty Berg, Annet Betsalel, Nathan Boosman, Eric Bremer, Menno ten Brink, Jaap Cohen, Nathan de Haas, Simon Hammelburg, Dick Houwaart, Lody van de Kamp, Hanna Luden, Jessica Meijer, Leo Mock, Evelyn van Pinxteren, Marianne van Praag, Renée Sanders, Emile Schrijver, David Simon en Jehoeda Vorst.
Uitvoering
Uitgeverij Ipenburg
Paperback, 300 pagina’s
IBAN: 9789070105280
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent en boekrecensent.
dit is een boek dat ik dus wil kopen daar wordt in vermeld o a de rasistische jaren die er zijn en nog zullen komen helaas waarom dezelfde elke keer?????ik weet het niet
Ik verheug me er op , dit mooie boek te gaan lezen over een paar weken .
Graag meer informatie
Wat wilt u weten?
tante van mijn man was joodse en heeft op zere jonge leeftijd haar vader en moeder zus en broer verloren ze zijn vergast in de oorlog en ze is nooit erg boos geweest zen heeft ze de kans niet gegeven om haar leven te beheersen ze is op.88 jarige leeftijd overleden moge zijn nu rusten in vrede
Zijn er ook joden net als ik die ruim drie jaar in concentratiekampen hebben gezeten en er nooit over hebben gesproken? Wier kinderen niets van moeders ellende hebbben gehoord of gemerkt? Die een fijne jeugd hebben gehad ( wat ze zelf zeggen ). Ik ben nu 80 jaar en ik vind het irritant dar de derde generatie huilende op de tv verschijnt als ze het over de oorlog van 1940 a 1945 hebben! Dat zou ik graag eens willen weten! Mijn herinneringen houd ik voor mezelf aangezien niemand die het niet zelf heeft meegemaakt dat kan aanvoelen!